Ασθένειες μολόου - αιτίες και περιγραφή

Ένα πολυετές φυτό μολόχας, ή τριαντάφυλλο, είναι πολύ ενδιαφέρον από διακοσμητική άποψη. Συλλέχθηκαν σε ταξιανθίες σε σχήμα ακίδας, μεγάλα λουλούδια διαφόρων αποχρώσεων στολίζουν απλούς κήπους μπροστά στους αγρότες και τις πιο εκπληκτικές συνθέσεις λουλουδιών. Το Malva ονομάζεται επίσης malva, το οποίο έχει πιο μέτρια άνθη. Και τα δύο φυτά μολόχας έχουν πολλά κοινά στην περιγραφή τους και χρησιμοποιούνται συχνά από τους κηπουρούς.

Υγιή, καλά αναπτυγμένα φυτά ανθίζουν άφθονα μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου, ανοίγοντας σταδιακά τους κάτω μπουμπούκια πρώτα και μετά ακολουθώντας το βέλος του λουλουδιού. Ωστόσο, δείγματα που αποδυναμώνονται από παράσιτα ή ασθένειες χάνουν γρήγορα το διακοσμητικό τους αποτέλεσμα. Τα φύλλα γίνονται κίτρινα, τα μπουμπούκια στεγνώνουν χωρίς να ανθίζουν. Για να βοηθήσετε το φυτό, πρέπει να καταλάβετε τι προκάλεσε αυτά τα προβλήματα.

Λουλούδι μολόχας

Αιτίες ασθενειών μολόχας

Οι προκλητικοί ασθενείς είναι βακτήρια, μύκητες, ιοί, έντομα και λάθη φροντίδας. Τα υγρά περιβάλλοντα ευνοούν την εξάπλωση μυκητιασικών λοιμώξεων και τα παράσιτα εξαπλώνονται σε ζεστές και ξηρές συνθήκες. Λόγω συχνών αλλαγών στη θερμοκρασία, οι ασθένειες καταστρέφουν γρήγορα όλα τα μέρη του φυτού. Για να σταματήσετε το πρόβλημα, είναι σημαντικό να κάνετε μια ακριβή διάγνωση εγκαίρως.

Τύποι ασθενειών

Η έλλειψη άνετων συνθηκών για την ανάπτυξη οδηγεί σε καταστολή των φυτών, ενώ δημιουργεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη ασθενειών. Η μεγαλύτερη ζημιά στις φυτείες μολόχας προκαλείται από μυκητιακές και ιογενείς ασθένειες.

Ασθένειες που προκαλούνται από μύκητες επηρεάζουν τα κάτω φύλλα, τα οποία στεγνώνουν και πεθαίνουν. Ως αποτέλεσμα, το φυτό εξασθενεί, η άνθιση καθυστερεί και τα στελέχη είναι γυμνά.

Οι ιογενείς ασθένειες θεωρούνται ακόμη πιο επικίνδυνες. Εξαπλώθηκαν γρήγορα σε γειτονικά λουλούδια και είναι δύσκολο να θεραπευτούν από το φυτό. Η ασθένεια μολόχα χάνει γρήγορα το διακοσμητικό της αποτέλεσμα.

Οι παθολογίες της ανάπτυξης μολόχας μπορούν επίσης να προκληθούν από παραβίαση των συνθηκών για τη ζωή του φυτού: φωτός, θερμότητας και εδάφους.

Μη παρασιτικά προβλήματα

Η δημιουργία βέλτιστων συνθηκών καλλιέργειας είναι κορυφαία προτεραιότητα για την προστασία των φυτών. Οποιεσδήποτε ασθένειες μολόχας υποχωρούν πριν από ισχυρή ανοσία, επομένως είναι τόσο σημαντικό να παρέχουμε κατάλληλη φροντίδα. Περιλαμβάνει: σπάνιο πότισμα, καλό φωτισμό, λίπανση με ανόργανα λιπάσματα, έγκαιρη απομάκρυνση των μαραμένων φύλλων και λουλουδιών.

Ασθένειες μη παρασιτικής φύσης περιλαμβάνουν:

• χλώρωση, στην οποία σχηματίζονται ανοικτό κίτρινο κηλίδες στα φύλλα.
• πτώση μπουμπούκια?
• ρίχνοντας φύλλα.

Τέτοιες παθολογίες εμφανίζονται ως αποτέλεσμα ακατάλληλης φροντίδας και εξαφανίζονται μετά την εξάλειψη των ελλείψεων.

Βακτηριακές ασθένειες

Τα φυτοπαθογόνα βακτήρια προκαλούν ασθένειες που οδηγούν στο θάνατο ολόκληρου του φυτού ή των μερών του. Λόγω της απόφραξης των αιμοφόρων αγγείων, εμφανίζεται μια γενική μαρασμό της μολόχας και η τοπική βλάβη εκδηλώνεται με νέκρωση μεμονωμένων περιοχών.Τα βακτήρια εισέρχονται στο φυτό είτε φυσικά (μέσω πόρων του νερού ή στομάτων) είτε μέσω μηχανικής βλάβης. Τα μολυσμένα λουλούδια εμφανίζονται καταθλιπτικά και ρίχνουν τα φύλλα τους.

Το αντιβιοτικό Fitolavin έχει επιζήμια επίδραση στα παθογόνα. Η επεξεργασία του φυτού πραγματοποιείται με τη μορφή ψεκασμού και ποτίσματος στη ρίζα.

Μυκητιασικές ασθένειες

Υπό ορισμένες συνθήκες, ασθένειες που προκαλούνται από μύκητες εξαπλώνονται γρήγορα και οδηγούν σε θάνατο των φυτών. Τις περισσότερες φορές αυτό οφείλεται στην υπερβολική υγρασία σε χαμηλές θερμοκρασίες. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε την ασθένεια εγκαίρως και να βοηθήσετε το φυτό.

Κόκκινα σημεία στο μολόχα: τι να κάνετε

Οι αιτιολογικοί παράγοντες της νόσου της σκουριάς από το τριαντάφυλλο είναι παρασιτικοί μύκητες πολλών ειδών, αλλά τα συμπτώματα είναι πάντα τα ίδια. Αυτά είναι ανυψωμένα σημεία ή ρίγες καφέ χρώματος στην κάτω πλευρά των φύλλων, των μίσχων και του στελέχους. Στην πάνω πλευρά του φύλλου προβάλλονται από ανοιχτό κίτρινο σπυράκια.

Σκουριά στο μολόχα

Γιατί η μολόχα έχει σκουριασμένα φύλλα; Σκούρα βελούδινα μαξιλάρια με μυκητιακά σπόρια σχηματίζονται πάνω τους, λόγω των οποίων κίτρινα-καφέ σημεία εμφανίζονται στο φυτό, παρόμοια με τη σκουριά.

Η σκουριά στο μολόχα προκαλεί αυξημένη εξάτμιση της υγρασίας και με την πάροδο του χρόνου - στέγνωμα του φυτού. Ένα φάρμακο όπως το Poliram θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της ασθένειας σκουριάς μολόχας. Αυτό το μυκητοκτόνο επαφής σταματά τη σύνθεση ενζύμων παθογόνων. Τα μέτρα ελέγχου της σκουριάς στην μολόχα περιλαμβάνουν επίσης την αποκοπή των ασθενών φύλλων και τον ψεκασμό των φυτεύσεων με έγχυση σκόρδου.

Ωίδιο

Μια λευκή βελούδινη επίστρωση στα φύλλα και τα μπουμπούκια της μολόχας υποδηλώνει την εμφάνιση ωιδίου. Αυτή η ασθένεια, που προκαλείται από έναν μικροσκοπικό μύκητα, εξασθενεί το φυτό και χαλάει την εμφάνισή του. Η στασιμότητα του νερού προκαλεί την ανάπτυξη της νόσου. Είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν τα προσβεβλημένα φυτά με το μυκητοκτόνο Topaz.

Ωίδιο

Ιοί

Οι ιογενείς ασθένειες οδηγούν σε αλλαγή του σχήματος και του αποχρωματισμού των φύλλων. Φωτεινές περιοχές, κηλίδες και ρίγες ποικίλης έντασης εμφανίζονται στο φυτό. Το φύλλωμα του προσβεβλημένου λουλουδιού παραμορφώνεται και η ανάπτυξή του αναστέλλεται. Οι φορείς ασθένειας μπορεί να είναι αφίδες και θρίπες. Τα νοσούντα φυτά πρέπει να αφαιρεθούν και αντί αυτών πρέπει να αγοραστούν ποικιλίες ανθεκτικές στους ιούς.

Παράσιτα

Οι κύριοι εχθροί της μολόχας είναι αφίδες, ακάρεα αράχνης και γυμνοσάλιαγκες. Μερικές φορές το φυτό δέχεται επίθεση από σκαθάρια και νηματώδη. Τα παράσιτα καταλαμβάνουν τις φυτεύσεις μολόχας και απορροφούν το χυμό του φυτού. Η παρουσία παρασίτων είναι συχνά η απάντηση στο ερώτημα γιατί τα φύλλα μολόχα γίνονται κίτρινα. Επιπλέον, τα παράσιτα συμβάλλουν στην είσοδο παθογόνων μικροοργανισμών στο λουλούδι, γεγονός που οδηγεί στην ανάπτυξη ασθενειών.

Οι χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των παρασίτων, αλλά πρέπει πρώτα να προσδιορίσετε ακριβώς ποιος τρώει μολόχα. Υπάρχουν φάρμακα που βοηθούν στην αντιμετώπιση ενός μόνο τύπου εντόμου. Για παράδειγμα, το ακαρεοκτόνο Nissoran είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό έναντι διαφόρων τύπων ακάρεων, αλλά είναι άχρηστο στην καταπολέμηση των thrips.

Ψείρα των φυτών

Το μέγεθος μιας αφίδας ενηλίκου είναι περίπου 2,5 mm. Υπό ευνοϊκές συνθήκες, το έντομο πολλαπλασιάζεται γρήγορα και μέχρι το τέλος της σεζόν, ολόκληρο το εναέριο τμήμα της μολόχας μπορεί να καλυφθεί με αφίδες. Τα παράσιτα πιπιλίζουν χυμό από τις κορυφές των βλαστών, των μίσχων, των φύλλων. Τα προσβεβλημένα φύλλα μπούκλες, γίνονται κίτρινα και πέφτουν.

Αφίδες σε ένα φύλλο

Επιλογές για να απαλλαγείτε από αφίδες:

• Χημική χάραξη. Το φάρμακο Aktara έχει δράση εντερικής επαφής. Εφαρμόζεται στη ρίζα και το πάνω μέρος του φυτού υποβάλλεται σε επεξεργασία με ψεκασμό. Τα έντομα πεθαίνουν σε 4-6 ώρες.
• Επεξεργασία με σαπουνόνερο. Σε ένα λίτρο ζεστό νερό, αραιώστε 10 g σαπούνι πίσσας.
• Ψεκασμός με διάλυμα σόδας και αλατιού. Για 1 λίτρο νερού, πάρτε μια κουταλιά της σούπας χρήματα.

Αράχνη αράχνης

Τα τσιμπούρια του Πούτιν είναι σχεδόν πανταχού παρόντα. Αυτά τα μικροσκοπικά πράσινα και κοκκινωπά έντομα είναι εξαιρετικά γόνιμα. Ένα θηλυκό γεννά έως και 150 κιτρινωπά αυγά στην κάτω πλευρά του φύλλου και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μπορεί να αναπτυχθεί έως και 10 γενιές. Ο ξηρός αέρας ενθαρρύνει την εξάπλωση των ακάρεων. Τα κατεστραμμένα φυτά χάνουν γρήγορα την ελκυστική τους εμφάνιση. Οι κάτω πλευρές των φύλλων καλύπτονται με λεπτό γκρι ιστό, κάτω από τον οποίο ζουν και αναπαράγονται τα παράσιτα.

Μετρα ελεγχου:

1. Η χρήση χημικών είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος. Ένα δημοφιλές φάρμακο για τον έλεγχο των αραχνοειδών είναι το Anti-mite. Αυτό το ακαρεοκτόνο με ένα ευρύ φάσμα δράσης δεν χάνει την αποτελεσματικότητά του σε υψηλές θερμοκρασίες και αναστέλλει γρήγορα τη ζωτική δραστηριότητα των παρασίτων.
2. Η χρήση λαϊκών θεραπειών. Έχει παρατηρηθεί ότι τα φυτοκτόνα κρεμμυδιών είναι τοξικά για τα ακάρεα της αράχνης. Για να απαλλαγείτε από το τσιμπούρι, χρησιμοποιήστε μια διήμερη έγχυση κρεμμυδιών (20 g φλοιούς κρεμμυδιού ανά 1 λίτρο νερού). Τρεις φορές ο ψεκασμός καταστρέφει το παράσιτο.

Νηματώδεις

Υπάρχουν τρεις τύποι νηματωδών: φύλλα, στέλεχος και ρίζα. Αυτά τα μικρά, άχρωμα σκουλήκια εισβάλλουν στους ιστούς των φυτών. Το σχήμα της μολυσμένης μολόχας αλλάζει και σχηματίζονται οιδήματα σε σημεία. Οι ιστοί σταδιακά εξαφανίζονται. Τα λουλούδια αναπτύσσονται άσχημα ή δεν σχηματίζονται καθόλου.

Είναι δύσκολο να απαλλαγούμε από τα νηματώδη. Χρησιμοποιούν φάρμακα όπως το Karbofos (δηλητήριο επαφής) ή το καθολικό Nematicide Nemagon. Τα πυκνωμένα μέρη των φυτών κόβονται και καταστρέφονται.

Γυμνοσάλιαγκες

Συχνά οι γυμνοσάλιαγκες ενοχλούν τις φυτεύσεις μολόχας. Μπορούν να συλλεχθούν χειροκίνητα ή να δημιουργήσουν παγίδες - δοχεία με μπύρα για δόλωμα. Γοητευμένοι από τη μυρωδιά του μεθυστικού ποτού, οι γυμνοσάλιαγκες σέρνονται στα κουτιά. Απομένει να τα συλλέξουμε και να τα καταστρέψουμε το πρωί.

Σκαθάρια φύλλων

Τα σκαθάρια ενηλίκων ροκανίζουν τρύπες σε φύλλα μολόχας, που τρέφονται με χυμό φυτού. Οι προνύμφες είναι σε θέση να τρώνε ολόκληρο το επίγειο μέρος του φυτού. Όταν ένας κηπουρός ανακαλύπτει φύλλα μολόχας σε τρύπες, πώς να τα επεξεργαστείτε, προκύπτει το πρώτο ερώτημα. Το ξίδι απωθεί τα παράσιτα. Αραιώστε 500 ml σε έναν κάδο νερού και ψεκάστε με το διάλυμα φύτευσης. Με μεγάλο αριθμό παρασίτων, χρησιμοποιείται το φάρμακο Confidor.

Ίχνη σκαθαριού φύλλων

Πώς να προστατεύσετε ένα φυτό από ασθένειες

Ένα σωστά οργανωμένο σύστημα φυτοπροστασίας από παράσιτα και ασθένειες περιλαμβάνει όχι μόνο αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας, αλλά και προληπτικά μέτρα. Είναι απαραίτητο να ελέγχετε τακτικά τα φυτά, να αποστειρώνετε το έδαφος με υπερμαγγανικό κάλιο ή βραστό νερό πριν από τη φύτευση, να αφαιρείτε τα αποξηραμένα μέρη του φυτού. Αυτά τα απλά βήματα βοηθούν στην πρόληψη των παρασίτων και στην εξάλειψη των πηγών μόλυνσης.

Το φυτό μολόχας είναι πιο επιρρεπές σε διάφορες ασθένειες από άλλα λουλούδια κήπου. Τα παράσιτα αγαπούν επίσης να τον επιτεθούν. Για να μειωθεί η συχνότητα εμφάνισης προβλημάτων και να μειωθεί η βλάβη από αυτά, είναι απαραίτητο να διατηρηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για την υγιή ανάπτυξη του λουλουδιού και να πραγματοποιείται τακτικά πρόληψη ασθενειών.